Wednesday, September 30, 2009

ન સમજો

ન સમજો જોકો આય ધુનિયામે આંજો, હી આંજો આય.
નાય ધુનિયામે કી હેડો, આંજો જોકો થેવારો આય.

હી ચીજ અને વસ્તુ, હી ધન દોલત અને જીવન
આંજો કી નાય હેનમે, ભલે ઘણેજ પ્યારો આય.

જોકો કાલ બે લોકો જો હો, અજ આંજો આય.
ફેરી પાછો આંજો પણ, બેજો થેવારો આય.

આય મૃગજળમે લાલસા જગતજી જોકો કર્તવ્ય ભુલાય વેજે.
ભજાય તો, જીવન જેડાં,ભજી ભજી જીવન વ્યર્થ વેનેવારો આય.

નેર્યો ત પ્રેમ કેડો આય પતંગીયે કે દીવેતે,
નેરીજા વેનીને સવારે હોડાં કે હોતે કોર કોર થે વારો આય.

પ્રભુ, ઈશ્વર, ખુદા, અલ્લાહ ત આય એકા એક રજકણમે
પણ દિલમે આય કે નાય, નાય ત હોતે અંધારો આય.

કરી જે કર્મેજી ખેતી જગતમે હી આંજી આય.
ફળેજી હુએ કે કાંટેજી, ઉત્પાદન આંજો આય.

પ્રભુ ડઈને સામગ્રી, પરિક્ષા ગેનેતા માનવજી
પ્રભુ મંગેતા માનવથી ત ચેંતા, હી ત મુંજો આય.

‘ધ્રુવ’, ચમકતો તારો આભ મે,નેર કેડો પ્યારો આય.
થઈ સુકર્મેથી સજ્જ હલજે, જીવન નેર પોય કેડો પ્યારો આય.

Powered by : Druv Dama

No comments:

Post a Comment